Σχεδίαση Ιστοσελίδας : Αρης Τσιατούχας ΤΕΧΝΗ Αυτό απέδειξαν οι μαθητές του 1ο ΚΕΤΕ  Δάφνης   του σχολ. Έτους 1984 - 1985 και όσοι τους ακολούθησαν.   (Ιδρυτικά μέλη και εμπνευστές αυτής της προσπάθειας ήταν οι: Στράτος Πανούριος, Ντίνος Νίκος, Τάσος   Παρασκευόουλος,  της Γ΄ τάξης Διοίκησης & Οικονομίας,   Αντώνης Λουδάρος, Στέλιος Καλαθάς, Ηλίας Πετρόπουλος,   Νάντια Ντορλή, της Α΄τάξης και η καθηγήτρια Ε. Τσολάκου) Το Αμφιθέατρο του σχολ. Συγκροτήματος Δάφνης εκείνη την εποχή, χωρητικότητας 400 θέσεων, ήταν ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο, με σπασμένα τζάμια και πόρτες, χωρίς καθίσματα και φώτα, με γραμμένους τοίχους από σπρέϋ, βρώμικο και με καμαρίνια που χρησιμοποιούντο για αίθουσες διδασκαλίας κ.λ.π. Για τον εορτασμό των Σχολικών εορτών δεν επιτρεπόταν από τα συστεγαζόμενα Γενικά Λύκεια και Γυμνάσια στους μαθητές του Τεχνικοεπαγ/κού Λυκείου να το χρησιμοποιούν, οι οποίοι πραγματοποιούσαν τις εκδηλώσεις τους στο Γυμναστήριο του σχολείου. Το Νοέμβριο του 1984 οι μαθητές του τότε 1ου ΚΕΤΕ (μετέπειτα Τ.Ε.Λ. αργότερα Τ.Ε.Ε. και σήμερα  ΕΠΑ.Λ), μαζί με την καθηγήτρια Ευαγγελία Τσολάκου συγκρότησαν Θεατρικό Θίασο και μετά από αγώνα κατάφεραν να χρησιμοποιούν το Αμφιθέατρο του σχολικού συγκροτήματος για θεατρικές παραστάσεις, κατάφεραν να αποδείξουν με την πορεία τους ότι δεν ήταν μαθητές δεύτερης κατηγορίας και να κερδίσουν τον σεβασμό όλων. Η δημιουργία της ομάδας αυτής ξεκίνησε από την ανάγκη της επικοινωνίας και βαθύτερης προσέγγισης καθηγητή και μαθητή. ΄Ηταν μια μορφή αντίδρασης στο εκπαιδευτικό μοντέλο της απομόνωσης και ψεύτικης αυτάρκειας, που θέλει τον καθηγητή κλεισμένο στην επιστημονική του ειδικότητα και την ανάπτυξη μ ό ν ο των μηχανιστικών διανοητικών ικανοτήτων του μαθητή. Μια δεύτερη ανάγκη, εξίσου σημαντική με την προηγούμενη, που υπαγόρευσε την δημιουργία αυτής της ομάδας ήταν η ανάγκη ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών να μην προκαλεί το αίσθημα του κενού, της πλήξης και της ανίας αλλά να γίνει πραγματικά ελεύθερος, δημιουργικός.   Γιατί το σχολείο πρέπει να είναι παράλληλα και κοινωνική εμπειρία για την αξιοποίηση της οποίας βοηθούν αποτελεσματικά οι Τέχνες και ιδιαίτερα το Θέατρο, το οποίο μας φέρνει σ΄ επαφή με μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και υπαρξιακές καταστάσεις. Επιπλέον το Θέατρο βοηθά ν΄ ανακαλύψουμε ικανότητες που ίσως θα έμεναν στην αφάνεια. Με συλλογική εθελοντική εργασία, δουλεύοντας ε κ τ ό ς  διδακτικών ωρών καθημερινές και Σαββατοκύριακα, διαθέτοντας όλο τον ελεύθερο χρόνο τους, οι μαθητές καταμέρισαν την εργασία, μοίρασαν αρμοδιότητες μεταξύ τους με γνώμονα την ειδικότητα που ακολουθούσαν στο σχολείο έτσι: έβαψαν, καθάρισαν το αμφιθέατρο, ασχολήθηκαν με ξυλουργικές και σιδηρουργικές εργασίες, έκαναν ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις για το φωτισμό των παραστάσεων, εγκατέστησαν ηχητικά συστήματα, κατασκεύασαν και ζωγράφισαν σκηνικά, έραψαν κοστούμια, άσκησαν Δημόσιες σχέσεις με δήμους και πολιτιστικούς φορείς, έφτιαξαν αφίσσες και φέιγ βολάν για την διαφήμιση των παραστάσεων, τήρησαν βιβλία εσόδων εξόδων  του Θιάσου, συνέταξαν και δακτυλογράφησαν κείμενα, προγράμματα  και προσκλήσεις.