Σχεδίαση Ιστοσελίδας:  Αρης  Τσιατούχας Διάβασε το  Δεν έχουν αξία όλα όσα μπορούν να μετρηθούν και δεν μπορούν να μετρηθούν όλα όσα έχουν αξία.   Αλβέρτος Aϊνστάιν Ποτέ δε σκέφτομαι το μέλλον - έρχεται πολύ γρήγορα. Αλβέρτος Aϊνστάιν Εάν μια φορά λυπηθείς που δε μίλησες, εκατό φορές θα μετανιώσεις που δεν έμεινες σιωπηλός. Λέων Τολστόι Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ)      ΣΟΦΙΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ,  Ειδικός Παιδαγωγός/ Φιλόλογος  http://perieidikisagwgis.blogspot.com/ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΕΠ-Υ Η Σ. σήμερα είναι 28 χρονών. Η ΔΕΠΥ που έχει επίσημα διαγνώστηκε πριν μερικούς μήνες. Από μωρό ήταν εξαιρετικά νευρική. Κοιμόταν ελάχιστα και ταραγμένα και ήταν σε μια συνεχή ένταση. Το μόνο που την ηρεμούσε ήταν η κίνηση είτε στην αγκαλια της μητέρας της είτε με κάποιο μεταφορικό μέσο. Οι παιδίατροι πρότειναν στην μητέρα της να της δώσει ηρεμηστικά. Μίλησε και περπάτησε όταν ήταν περίπου 9 μηνών. Στους 12 μήνες μπορούσε να πει ολόκληρη πρόταση σωστά συνταγμένη και με σχεδόν άρτια προφορα. Το βάδισμά της όμως δεν ήταν σταθερό και ο ύπνος της εξακολουθούσε να είναι ταραγμένος. Μέχρι τα 5 της είχε μάθει απ έξω 3 δημοτικά ποιήματα, όλα τα παραμύθια και σχεδόν όλη τη μυθολογία. Παρόλ αυτά δεν κατάφερε να παρακολουθήσει το προνήπιο γιατί δεν μπορούσε να μείνει στην θέση της και να παρακολουθήσει το μάθημα. Όταν κάτι δεν την ενδιέφερε σηκωνόταν και έκανε βόλτες. Όταν ήξερε τα παραμύθια που έλεγε η νηπιαγωγός την πλησίαζε και της έλεγε "αυτό το ξέρω θες να σου πω εγώ ένα;" Η προσαρμογή στο νήπιο ήταν εξαιρετικά δύσκολη! Η παρορμητικότητα συνεχίστηκε. Μιλούσε συνέχεια και δεν πειθαρχούσε στους κανόνες με αποτέλεσμα να είναι συνεχώς τιμωρία. Αυτή η απείθαρχη συμπεριφορά είχε αντίκτυπο κ στις σχέσεις με τους συνομήλικους. Τα παιδιά δεν την έκαναν εύκολα παρέα. Όταν έφτασε στο δημοτικό είχε την τύχη να συναντηθεί με μια υπέροχη δασκάλα. Κατάλαβε την ιδιαιτερότητα της και προσπάθησε να την οριοθετήσει. Δεν ήταν εύκολο για κανέναν! Πεταγόταν μέσα στην τάξη όταν ήξερε κάτι, αργούσε να τελειώσει τις εργασίες της γιατί χάζευε, ξεχνούσε πράγματα, τα τετράδια της είχαν συνεχώς σβησίματα και μουντζούρες και τα γράμματά της ήταν χάλια. Από την άλλη καταλάβαινε το μάθημα από την παράδοση και το θυμόταν. Έμαθε να διαβάζει από τον δεύτερο κιόλας μήνα της πρώτης δημοτικού. Τότε άρχισε να διαβάζει μετά μανίας ό,τι έπεφτε στα χέρια της. Τις περισσότερες φορές δεν κατανοούσε το περιεχόμενο όσων διάβαζε αλλά λειτουργούσε κατευναστικά. Ο ύπνος της εξακολουθεί να είναι ταραγμένος και παραπατάει όταν σηκώνεται από κάπου που έχει κάτσει για αρκετή ώρα. Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί να διαβάσει τα σχολικά μαθήματα. Την βοηθάει η ευφύια της και η υπομονή των γονιών της και της δασκάλας της. Έτσι εχει καλές επιδόσεις στο σχολείο. Οι σχέσεις της με τα παιδιά της ηλικίας της έχουν σκαμπανεβάσματα. Στην εφηβεία της έχει πλέον κατανοήσει τους κοινωνικούς κανόνες και δείχνει να προσαρμόζεται πιο άνετα σε αυτούς. Δεν σηκώνεται από το θρανίο αλλά εξακολουθεί να μιλάει πολύ, παίζει τα δάχτυλα της, κουνάει τα πόδια της, διαβάζει το παρακάτω μάθημα, χαζεύει από το παράθυρο. Οι σχέσεις με τους ομηλίκους χειροτερεύουν διαφέρει και δεν μπορεί εύκολα να ενταχθεί. Εξακολουθεί να αυθαδιάζει στους καθηγητές όταν θεωρεί ότι έχει δίκιο και το υπερασπίζεται με πάθος. Παράλληλα γίνονται προσπάθειες να διοχετεύσει κάπου την ενεργητικότητα της. Η πόλη που μένει είναι μικρή και δεν είναι εύκολο. Κάνει κυρίως αθλητικές δραστηριότητες και χορό που ενώ στην αρχή τα αντιμετωπίζει με ενθουσιασμό τα βαριέται πολύ γρήγορα και εγκαταλείπει. Το ίδιο συμβαίνει και με διάφορες άλλες δραστηριότητες καθώς και με τα παιχνίδια της όταν ήταν μικρότερη. Εξακολουθεί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί στο διάβασμά της. Διαβάζει με μουσική, το δωμάτιό της είναι μόνιμα ακατάστατο, αφήνει όλες τις εργασίες της για την τελευταία στιγμή, φτάνει στα μαθήματά της αργοπορημένη. Οι καθηγητές της παραπονιόνται για τα γράμματά της και για την παρορμητικότητά της στις απαντήσεις της. Οι απαιτήσεις μεγαλώνουν και δυσκολεύεται να ανταποκριθεί όπως παλιά δεν μπορεί να οργανώσει το διάβασμά της με αποτέλεσμα να ξενυχτά για ανταποκριθεί. Το άγχος που είχε και παλιότερα αυξάνεται. Καταφεύγει στους καφέδες για να μπορεί να μένει ξύπνια. Στην καφεΐνη βρίσκει το ρυθμιστικό παράγοντα που ελαχιστοποιεί το παραπάτημα. Όλη η ανησυχία μεταφέρεται στον ύπνο της. Η διάσπαση της και η έλλειψη οργάνωσης της στερούν την είσοδο στην τριτοβάθμια. Ξαναεπιχειρεί. Περνάει μια περίοδο υπερεστίασης κ τα καταφέρνει! Η σχολή της την κρατάει σε εγρήγορση και την τελειώνει έγκαιρα! Η εύρεση εργασίας την δυσκολεύει! Οι περιστασιακές δουλειές που βρίσκει δεν την πληρούν κ τις εγκαταλείπει γρήγορα. Οι σχέσεις της με το άλλο φύλο είναι έντονες αλλα σύντομες, ξεφουσκώνουν γρήγορα!!! Το σπίτι της εξακολουθεί να είναι ακατάστατο ο ύπνος της εξαιρετικά ταραγμένος. Δεν εγκαταλείπει! Βρίσκει τη δουλειά που αγαπάει κ αφοσιώνεται…όσο περισσότερο μπορεί! Βρίσκει σπίτι με περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους και οργανώνεται καλύτερα! Έρχεται σε επαφή με νευρολόγους κ αυτή τη στιγμή παίρνει φαρμακευτική αγωγή για να ρυθμιστεί η ευερεθιστότητα της. Προσπαθεί να αλλάξει τρόπο ζωής, να ασκείται περισσότερο, να καταναλώνει λιγότερη καφείνη, να μην καταπιέζεται από τις κοινωνικές συνθήκες όταν δεν είναι αναγκαίο. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι προσπαθεί να εξηγήσει στον περίγυρο της τι είναι η ΔΕΠΥ. Τους συστήνει την μπάντα της και μαθαίνει να χορεύει εκείνη στους ρυθμούς της κ να αυξομειώνει την ένταση της μουσικής.