Σχεδίαση Ιστοσελίδας:  Αρης  Τσιατούχας (2014) Άννα Φρανκ  Η Άννα Φρανκ (Anneliese Marie (Anne) Frank, 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη - Φεβρουάριος ή Μάρτιος 1945 στο Μπέργκεν- Μπέλζεν) ήταν Γερμανίδα Εβραιοπούλα που έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας. Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1942 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Όττο Φρανκ. Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα, όπου κρυβόταν η οικογένειά της, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Άννας. Χωρίς να ξέρει τι ήταν, το παρέδωσε στη Μιπ και την Έλλη, δύο κορίτσια, που η βοήθειά τους στις εβραϊκές οικογένειες δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Η Άννα και η αδελφή της, Μαργκότ, μεταφέρθηκαν, δύο μήνες πριν το θάνατο της μητέρας τους, στο γερμανικό στρατόπεδο Μπέργκεν – Μπέλζεν. Εκεί η Άννα έδειξε το ίδιο κουράγιο και καρτερικότητα που την είχαν κάνει γνωστή στο Άουσβιτς. Τον Φεβρουάριο του 1945 και τα δυο κορίτσια αρρώστησαν από τύφο. Μια μέρα, η Μαργκότ, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι της Άννας, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Στην κατάσταση που βρισκόταν, ο οργανισμός της δεν άντεξε το σοκ. Ο θάνατος της αδελφής της προκάλεσε στην Άννα αυτό που όλα τα προηγούμενα βάσανά της δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν: έσπασε το ηθικό της. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, πέθανε. Ο πατέρας της, Όττο, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου ανακάλυψε ότι το ημερολόγιό της είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι). Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα πουν έγραψε σ' αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος. Σήμερα, το σπίτι της Άννας Φρανκ στο Άμστερνταμ είναι κάτι περισσότερο από Μουσείο. Όχι μόνο γιατί ανεβαίνοντας τ’ απότομα και στενά σκαλοπάτια προς τη σοφίτα – που έμπαινε το μοναδικό φως – και περνώντας μέσα από τους άδειους χώρους υποβάλλει στη φαντασία την αναπαράσταση του χρονικού της απόκρυψης αλλά και γιατί γνωρίζεις ότι, τελικά, τα φαντάσματα των διακρίσεων και των διώξεων εκείνης της εποχής δεν περιορίστηκαν στην ιστορική τους διάσταση αλλά συνεχίστηκαν και τώρα κλιμακώνονται και στοιχειώνουν πάλι την Ευρώπη. Τα εγκλήματα φυλετικού, ιδεολογικού και θρησκευτικού μίσους και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί........ αναπτύσσονται γεωμετρικά πάνω στο γόνιμο έδαφος της οικονομικής ύφεσης. «Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε πια αυτό που συνέβη. Το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε από το παρελθόν και ν’ αναλογιστούμε τι σημαίνει διάκριση και δίωξη κατά αθώων ανθρώπων. Πιστεύω ότι είναι ευθύνη του καθενός να παλέψει κατά της προκατάληψης» είχε δηλώσει ο πατέρας της Άννας και μοναδικός επιζήσας, Όττο Φρανκ. Ωστόσο, σήμερα, αυτό το «πνεύμα του κακού» που υποχρέωσε τη μικρή Άννα και τους δικούς της να κρύβονται επί δύο χρόνια, μέχρις ότου τελικά συλληφθούν από τους Ναζί (4/8/1944), εξακολουθεί να δηλώνει παρόν και να δυναμώνει. Η Άννα Φρανκ υπήρξε αληθινό πρόσωπο και όχι πλάσμα της τέχνης. Αλλά... στις σελίδες του ημερολογίου της υπάρχουν πολλά λογοτεχνικά ίχνη που αν τ’ ακολουθήσεις σε οδηγούν στην άλλη της διάσταση, τη συμβολική, τη μυθιστορηματική, σε κείνη που γίνεται ο ήρωας του εαυτού της κι εκατομμυρίων άλλων που μοιράστηκαν τότε τη δική της μοίρα. Αλλά και κείνων που αγωνίζονται σήμερα για μια κοινωνία που θα σέβεται και δεν θα καταπατά τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Πηγές http://el.wikipedia.org/wiki/ http://kafeneio-gr.blogspot.gr